Aangebroken Tijd

Daar zijn we weer. Het is weer een tijd geleden dat ik een blog update heb geschreven, ongeveer driekwart jaar, maar nu gebeurt het weer, en er is immers bizar veel gebeurd in de tussentijd.

Vanaf nu zijn de blogs gefocust op het nieuwe stuk van mijn leven: bediening. Komende maand zal ik naar Redding in Californië vertrekken, om daar naar de Bethel School of Supernatural Ministry te gaan. Ja het klinkt als een mondvol, maar zij bieden scholing in bediening aan en voornamelijk bediening met de gaven van de Geest, precies het ding waar ik al lang op zoek naar was sinds vorig jaar augustus. Dus voor ik uitleg in welke tijd ik nu zit wordt het weer tijd om uit te leggen hoe ik op dit punt ben gekomen.

Geestelijke ontwaking

In mijn vorige blog Om Te Leven heb ik beloofd om uit te leggen wat voor openbaring ik had gekregen door een gesprek met mijn moeder en daar zal ik nu dan ook verder op ingaan.

Mijn hart was vorig jaar (voor de zoveelste keer nu) gebroken en dus ging ik met mijn vader spreken, die bizarre dingen over het verleden van mijn moeder vertelde. Hij zei dat ze vroeger nog vuriger dan ik in het geloof stond, dat zij in tongen sprak, jeugdleiding deed etc. Ik kon het niet geloven dus ik belde de volgende dag mijn moeder op die het bevestigde. Op dat moment stond ik tien minuten lang bizar enthousiast in de kamer te springen omdat ik niet kon geloven wie mijn moeder werkelijk was (ik wist het nooit). De volgende dag sprak ik met haar en legde ze die tijd uit. Ze sprak inderdaad in tongen, deed jeugdleiding, had veel geestelijke dingen meegemaakt, maar profeteerde ook (en nog steeds eigenlijk). Ik zat ondertussen rustig op de bank te luisteren, maar toen ze eenmaal opnoemde dat zij de gave van profetie gebruikt, landde er een kwartje bij mij. De voorgaande jaren heb ik meerdere malen een erg duidelijk gevoel gekregen als ik in contact kwam met occulte dingen, waarvan ik pas achteraf wist dat het aanwezig was. Ik had het er een paar weken voor het gesprek met mijn moeder met mijn goede vriend erover, die erg in de Geest wandelt. Hij benoemde meteen dat het de gave van onderscheid was die optrad en dat die aanwezig is in mij. De meeste dingen kon ik makkelijk van hem aannemen, maar dit weigerde ik nog te geloven.
In ieder geval, toen mijn moeder het dus had verteld kreeg ik op de meest vredige manier een openbaring dat de gave van onderscheid inderdaad is opgetreden in mijn leven, door mij heen. Ik deelde dit dan ook gelijk met mijn moeder, die het onmiddellijk geloofde en zei dat ze het gevoel had dat het niet alles was. Nee, precies rond diezelfde tijd werd het me ook duidelijk dat ik mijn hele leven lang al in contact was met de gave van profetie, door dromen en beelden heen, die al sinds mijn kindertijd spelen. En Bijbels gezien klopte dit plaatje ook, want er is immers veel sprake van generationele vloeken en zegeningen, wat zelfs nog in het Nieuwe Testament bestaat.

In ieder geval, lang verhaal kort: het werd me openbaard dat ik de gave van onderscheid en profetie heb ontvangen, maar het werd duidelijk dat er nog meer te wachten staat.

De daaropvolgende vraag werd echter hoe ik ooit daadwerkelijk goed gebruik kon maken van de gave van profetie als ik Gods’ stem niet kon verstaan. Hier ging ik de opeenvolgende weken dan ook mee oefenen, onder begeleiding van een paar mensen, inclusief mijn goede vriend. Het werd al snel duidelijk dat God niet erg hard spreekt, zoals je anderen hoort (kan wel, bij de meeste is het alleen niet zo), maar dat je zijn stem moet onderscheiden van je eigen stem in je hoofd. Ik ben wellicht niet de beste persoon om dit uit te leggen, maar voor mij persoonlijk komt het zo over:

Gods’ Geest spreekt persoonlijk tegen ons, op dus een persoonlijke manier die bij ons past. Wat Hij zegt zal nooit tegen het Woord en Zijn eigen wil ingaan en Hij zal geen angst en onvrede in ons hart brengen (dat is niet waar de Geest voor bedoeld is, lees maar 1 Korinthe 13 en Galaten 5). Als jouw wil dus meer overeenkomt met Gods’ wil, dan zal je Gods’ stem dus ook makkelijker verstaan.
Om dat te bereiken is het dus van belang dat je meer en meer met de Geest vervuld raakt. Hoe meer je vervuld bent met de Geest, hoe meer de Geest jouw ziel zal beïnvloeden en met het goede zal overnemen en hoe meer je Gods’ aanwezigheid en stem dus zal verstaan, omdat je eenmaal erg met zijn wil en Hemzelf bent vervuld! Zorg wel alsnog dat jij je gedachten blijft beproeven. We blijven mensen en we blijven fouten kunnen maken.

Bediening

Rond dezelfde tijd was ik begonnen met een speciale Bijbelschool, genaamd de School of Revival van I Am. Dit was elke twee woensdagen en hier ging het dan ook over de Geest en onze eigen identiteit in Christus. Ik wilde de gave van profetie verder ontwikkelen, dus voor mij was dit de perfecte kans. In mijn periode van oktober tot en met april heb ik dan ook erg veel geleerd, over zowel de Geest, het Woord, als profetie, als mijn identiteit. Ook is er meerdere malen over mij geprofeteerd en heb ik zelf meerdere malen kunnen profeteren (dus de gave kon gelijk in actie komen, supertof!).

Nu zal ik wat ik schrijf weer verbinden met de vorige blog Om Te Leven, maar hier is de extra informatie die daar niet in staat. Ik had het over een busreis op de terugrit van het gala, eind oktober. Daarin concludeerde ik dus dat ik geen WO Bouwkunde meer wilde doen, omdat ik het om de verkeerde redenen deed, namelijk prestige en niet verlangen. Dit werd vervangen door mijn eerdere verlangen om psychologie te doen, omdat het liefste wat ik later wil doen mensen actief helpen is. Uiteindelijk had ik het nog over dat ik rond december mijn muziek ook zoveel mogelijk aan God wilde opdragen en in ieder geval niet tegen de Geest in wil laten gaan. MAAR, en hier komt het nieuwe; diezelfde maand wist ik eindelijk zeker wat ik later wil doen.

Heel mijn leven lang is mijn geloof gegroeid. Mijn geloof is nooit verminderd. De vlam is wellicht meerdere keren zwakker en weer sterker geworden, maar mijn vaste geloof en fundament is altijd blijven groeien. En van alle dingen in het leven, is het mijn geloof waar ik het meeste enthousiasme voor vind. Hoe meer Bijbelstudie ik ging doen, hoe meer ik telkens opnieuw op de conclusie kwam dat het allerbelangrijkste in het leven geloof in Jezus en redding is. NEE MAAR OPRECHT, BESEF HET EVEN OPNIEUW! Wat is er belangrijker in het leven?
Tuurlijk, ik kan psycholoog worden en mensen psychisch helpen en in mijn vrije tijd evangeliseren. Ik kan software maken die enigszins moreel goede impact hebben en mensen aan het denken zetten. Ik kan architect worden en gebouwen ontwerpen, wellicht kerken en daarmee de Kerk en God dienen. Of ik kan daadwerkelijk net als de discipelen in Handelingen Jezus ten diepste volgen, de zieken genezen, demonen uitdrijven, de weduwen en wezen helpen, het Koninkrijk brengen naar de duistere plekken en mensen bij hun Redder brengen.

Deze wereld zal uiteindelijk vergaan. Al onze bezittingen zullen vergaan. Zelfs de banden zullen gaan. Maar Jezus blijft, zelfs in de nieuwe hemel en aarde, Hij blijft, en ieder die gelooft zal met Hem zijn.

Dat is waarvoor ik mij wil inzetten, in mijn hele leven. Niet als bijbaantje, of als hobby, maar als mijn volledige levenswerk. De wereld heeft God dringend nodig, maar dan moet Zijn Kerk er actief voor uitstappen, en ik wil daarin helpen. Zo ben ik in december tot de conclusie gekomen dat ik de komende jaren een fulltime Bijbelschool wil doen en uiteindelijk in de bediening wil gaan, als “werk”.

De profetieën wezen hier ook op, en misschien is het meest toffe wat hierop wees mijn Oud-en-Nieuw moment met God. Net aan het begin van het nieuwe jaar, echt in de eerste minuten, hoorde ik Gods’ stem. Ik weet niet 100% precies meer wat Hij zei, maar het kwam neer op “De tijd is aangebroken” waar Hij het had over mijn leven. Het werd mij duidelijk dat dit ging over dat de volgende grote fase van mijn leven zou beginnen, waarin alle voorgaande jaren voorbereiding was om God volledig te dienen en mijn geloofsfundament te bouwen. Dit werd het voorgaande jaar ook heel erg veel gesymboliseerd met een telkens terugkerend beeld wat “een lange weg zonder eind” symboliseerde. Met het Nieuwjaarsmoment kreeg ik gelijk een nieuw beeld, namelijk “een poort”.

 Amerika

Spoel twee maanden vooruit en dan komen we bij mijn vakantie naar de Verenigde Staten. Steven, de goede vriend waar ik het eerder over had, had mij uitgenodigd om bij hem op bezoek te komen voor twee weekjes, en in die tijd nog even mee te lopen met het BSSM programma (Hij was tweedejaars bij de school). Ik wist in december al dat BSSM dus een van de opties was voor een school om te volgen, maar ik was zelf nog enigszins kritisch en wilde er ook eerlijk over nadenken. Ik wist dat God mij wel tijdens mijn vakantie duidelijk zou maken of het Amerika of Nederland zou worden, dus daar wachtte ik dan ook geduldig op. De sfeer op Bethel was supervet. Het was erg raar om vanuit een super nuchtere sfeer ineens in een super charimatische sfeer te komen, en hoewel ik het toffer vond, moest mijn hoofd gewoon nog even bijkomen van de reis en de overgang. In ieder, de mensen waren echt vet. Ik denk dat ik nooit zo’n goede en fijne sfeer heb meegemaakt. Er was geen discussie over wie wij waren in Christus, want zowat iedereen wist al wie zij waren in Christus, wat echt heel erg helpt om je thuis te voelen bij mensen, want je kan het over de diepere lagen van geloof hebben daardoor en het geloof vond zich daardoor in alles terug, in echt alles. God werd zowat overal bij betrokken. Je had allemaal verschillende pastors die spraken en lesgaven, wat ook echt tof was, want velen hadden verschillen in sommige kleinere geloofskwesties, wat ze ook weer authentiek maakte, zonder dat de geloofsleer eronder leed en dat vond ik ook weer tof. In ieder geval, na anderhalve week werd ik wel ongeduldig, en toen vroeg ik aan God waarom het zo lang duurde en wat het zou worden. Hij wilde dat ik naar de verlangens van mijn hart zou luisteren en dat dat de goede keuze in dit geval zou zijn. Uiteindelijk bleek het verlangen te wijzen naar Amerika, wat die week ervoor niet zo was, en dus koos ik ervoor. Voor de rest heb ik in de week de gave van profetie op nog visuelere manieren meegemaakt. Dat is de kortere samenvatting.

Dus later nog aangemeld, geaccepteerd en sindsdien alle dingen gaan regelen voor het studeren.

Dat is verhaal van hoe ik erop ben gekomen om in de V.S. te gaan studeren en naar B.S.S.M. te gaan. Tuurlijk is dit nog steeds de verkorte versie, dus als je benieuwd bent, dan weet je me te bereiken! Voor de rest is dit dus de start van de blogserie voor mijn tijd in de V.S., dus om de tijd komt er een nieuwe update van wat er allemaal is gebeurd.

Au revoir.