Wat betekent het om te leven?

Dat is de vraag die ik mezelf, maar ook anderen vroeg, enkele maanden geleden.

Het is eenmaal een vraag waar je niet in een zin antwoord op kan geven, want voor elk persoon heeft die vraag een ander antwoord. In mijn hart had ik echter wel al het antwoord op die vraag rond die tijd, maar door zelfmedelijden vond ik dat ik een ander antwoord verdiende.

Wat mijn echte antwoord op die vraag is, dat zal ik tegen het eind delen, maar lieve broeders en zusters, laat mij eerst mijn verhaal vertellen. Ik ben voor vele van jullie maandenlang onzichtbaar geweest, op sommige sociale media dingen en mijn muziek na. Ook qua WhatsApp ben ik zeer laks geweest (en nog steeds).

Ik wilde al een lange tijd geleden schrijven over de gebeurtenissen die me zijn ondergaan, maar nu boeit het mij allemaal wat minder, maar om te zorgen dat jullie enigszins kunnen begrijpen waar ik doorheen ben gegaan zal ik in ieder geval de gebeurtenissen benoemen (zal erg chaotisch door elkaar heen gaan).

Break Out

De zomervakantie was zeer chill. Had al een paar dingen gedaan, waar onder New Wine 2022 wat altijd weer vet is. Het algemene thema wat me het meeste is blijven zitten bij dat New Wine is bevrijding. Twee/drie weken later had ik een Coldplay concert in Brussel, wat echt zeer vet was. Erg van genoten om mijn lievelingsband in het echt te zien en was zeker een gouden herinnering. Als we een dag verder de tijd in gaan komen we op de dag dat mijn toenmalige vriendin het met mij uitmaakte (geloof het of niet dat deed me best veel pijn voor een lange tijd). En dat lieve mensen is het beginpunt van een lange periode aan ontdekkingen.

Het weekend erna ging ik naar mijn vader, waar ik erachter ben gekomen wat mijn moeder vroeger heeft gedaan voor de kerk. Mijn vader zei dat ze profeteerde en in tongen sprak en dat ze erg vurig met het geloof bezig was. Ik kon mijn oren niet geloven, want dat kwam niet overeen met de moeder die ik vandaag de dag ken. Ik belde haar dan ook meteen de volgende dag en vroeg of het klopte en ze zei dat het klopte. Ze bood aan het er de volgende dag over te hebben en dat hadden we dus. Aangezien ik nog een keer uitgebreid over het geloof wil schrijven zal ik het hier even beknopt zeggen, maar die avond kreeg ik een openbaring over de gaven van de Geest die ik zelf bezat en is mijn geloof nog meer gaan groeien. Ik vond dat ik rond maart dit jaar al erg actief bezig was met het geloof en er erg vurig in stond, maar zelfs dat komt niet dicht bij hoe erg vurig het sinds deze dag is geworden. Ik ben deze dag dus volledig geestelijk ontwaakt en dit is dan ook het moment dat het geloof voor mij zijn actieve vorm is gaan nemen.

Lieve vrienden, broeders en zusters, ik zal jullie alvast waarschuwen dat het alleen maar zweveriger gaat klinken vanaf nu. Verklaar me voor gek, dat is helemaal prima, maar ik ken mijn waarheid, en ik heb al genoeg dingen in mijn leven meegemaakt die deze waarheid in mij doet leven.

Vanaf augustus ben ik dus meer gaan ontwikkelen in de Geest en daarmee probeer ik meer te leven als een man van God. Ik ben me steeds meer gaan afkeren van de wereld. Sinds die tijd ga ik ook om de twee weken naar een bijbelschool, gericht op de Geest, met name de gave van profetie. Hier heb ik dan ook elke keer bizar veel geleerd, niet alleen over de Geest, maar ook over God, het Woord en mijzelf.

Ondertussen speelt de verhaallijn van dat ik door een break-up ben gegaan nog steeds. De eerste maand ging het best wel prima wat dat betreft, maar als we oktober naderen kom ik meer en meer in een emotionele dip te zitten en kom ik in een periode van verdriet te zitten. Ik voelde mij echter genegeerd door vele mensen, en mijn “verwaarloosde” gevoel werd omgetoverd tot een frustratie en lichte irritatie. Rond deze tijd was ik ook teruggegaan naar Rotterdam en heb ik mijn socials en Whatsapp tijdelijk stopgezet om rust in mijn hoofd te laten komen. Het zijn in Delft gaf mij een bizarre stress en drukte in mijn hoofd.

Hier is echter nog een ding om bij toe te voegen, want de mentale bagage die ik op dat moment droeg was meer dan alleen een break-up, het was voor een groot gedeelte ook zorgen om mijn moeder en mijn oma, de twee familie-figuren met de belangrijkste rollen in mijn leven.

Mijn oma bleek weer een zwelling te hebben, waarvan zij zelf al beweerde dat het wellicht een nieuwe vorm van kanker is. Ze heeft namelijk ook een verleden met borstkanker achter de rug en slikt de afgelopen jaren medicijnen die de kans op andere vormen van kanker vergroten. Dit onderzoek is momenteel nog steeds aan de gang met weinig resultaten.

Bij mijn moeder is ook een zwelling geconstateerd, die ten op zicht van een paar jaar geleden best wel is gegroeid. Ze namen aan dat het de longen verhinderde, maar ze hadden bijna geen details. Dit markeerde dan ook de start van een grote reeks aan onderzoeken en een periode met erg veel onrust.

Dus ja, het zat allemaal niet echt bepaald lekker, maar mijn hart moest worden geuit. Ik kon niet meer stil blijven met al die zorgen, verdriet en frustratie die in mij zat, samen met een ongehoord gevoel. En als dat betekende dat ik een lied moest uitbrengen, waardoor elk persoon op deze gehele planeet naar mijn pijn kon luisteren, so be it.

Break Out werd geschreven, en binnen een paar weken tijd was die volledig klaar en uitgebracht, samen met een grootste promotionele campagne en een muziekvideo. De muziekvideo deed het bizar goed, en ook qua openingsweek op Spotify was Break Out een statistisch succes, maar zo voelde het niet. Ik ben wel erg trots op het lied, want het was een gigantische vooruitgang qua productie en vocaal gedeelte, maar iets zat mij niet volledig lekker. Vele zullen denken dat het de lyrics zijn, maar dat is niet zo. Geen enkele lyric zet aan tot ruzie, of disrespect, daar heb ik zorgvuldig naar gekeken. Het lied heeft uiteraard een soort van agressieve sfeer door de keuze aan instrumenten en manier van zingen, maar als je goed luistert, hoor je niet dat ik respect wegneem van mensen. Het is een lied van de pijn die ik ervoer, en hoe alles voor mij voelde. Dat wordt duidelijk gemaakt in de tekst zelf.

In ieder geval, het ding wat me naar zat, was dat dit lied uiteindelijk ook een statement was. Een statement waarmee ik benoemde dat dit het eind van een periode was. Ik vond het uiteindelijk naar dat alles zo was geëindigd, maar het was eenmaal nodig.

We kunnen de tijd immers niet meer terugdraaien.

Meant To Be

De release van Break Out ging gepaard met het grote gala van onze vereniging. Laten we zeggen dat ik honderden euro’s heb betaald puur zodat mijn hoofd en mijn gehele mentale staat gemarteld werd. Ik heb letterlijk geleden die avond, en als je het vraagt aan mijn vrienden die er waren zul je weten dat ik niet overdrijf. Ik haatte mijn tijd daar. (Dit was trouwens in een tijd dat ik ook een soort van rebelleerde tegen God door wereld’s te leven). Ik probeerde dus dronken te worden om het gewoon letterlijk weg te drinken, maar tegen mij verbazing in ben ik niet dronken geworden die avond, terwijl het wel had gemoeten. Het voelde alsof de Heer zelf mij wakker wilde schudden van de aardse praktijken waar ik die paar weken mee bezig was.

Na een kort nachtje slapen stapte ik de bus in, waar ik alleen zat voor twee uur de tijd. Ik zit er vaak over te grappen nu, maar die busreis was een busreis waardoor ik de kijk op mijn toekomst weer heb kunnen verfrissen. Kort samengevat: ik concludeerde dat ik te veel op zoek was naar prestatie en prestige, met een hoge risico op een baan die ik later niet eens leuk zou vinden. Ook dacht ik na over de rest van hoe ik leefde. Toen ik uit die bus stapte voelde het alsof ik eindelijk een beetje meer wist van wat ik wilde doen, hoewel sommige dingen nog een beetje onduidelijk voor mij waren.

Maar het was pas ongeveer twee weken later dat mijn weg mij weer duidelijk werd.

Ik had al een paar avonden bijbelschool gehad, maar in mij zaten nog restanten van bitterheid, veel pijn en andere negatieve gevoelens en dingen die ik deed. Maar ik wist dat als ik God zoveel mogelijk wilde ontrafelen, ik hem zoveel mogelijk moet volgen en dat betekent mij bekeren van de dingen die ik deed die niet goed waren, zowel kleine als grote. Maar ook mijn hart openen met al die kleine wonden in zich. Het was in volledige kwetsbaarheid en nederigheid dat ik terugkeerde naar Hem en ik voelde me gelijk weer gezegend en echt thuis, want als je eenmaal die echte liefde, die agapè liefde, van God ervaart, dan kan je elk gevoel die de wereld je geeft wel ervaren, maar geen enkele zal vervullend zijn als die liefde die alleen Hij kan geven.

In die volledige kwetsbaarheid heb ik weer mijn weg gevonden, in Hem. Hij was de volgende stap waar ik zo erg naar op zoek was, Hij was het gewoon al die tijd, hoe simpel het ook was, ik moest gewoon weer wakker worden geschud. Die avond op bijbelschool begin november gaf mij al mijn antwoorden die ik nodig had. Ik voelde mij weer volledig in de Geest, ik voelde mij weer volledig in Hem en sinds die avond heb ik alle stof weer afgeschud. Elke gedachte die ik heb breng ik bij Hem, zowel mijn zorgen als mijn vreugden. En met elke dag voel ik mij meer en meer geroepen om te evangeliseren, omdat dat is waar Hij ons voor heeft geroepen. Een ding wat mij zeer spijt is dat vele het geloof stoppen bij het geloven in dat Jezus voor je aan het kruis is gestorven, en drie dagen daarna is opgewekt uit de dood. Maar Hij zond de Geest over ons uit. En dat heeft hij niet voor niets gedaan. Maar goed, dat is iets voor een ander stukje wat ik nog zal schrijven.

Ik voel mij in ieder geval roepen die Geest te gebruiken, voor de wereld die nog slaapt en in de nacht leeft. Dus zelfs mijn muziek zal ik nu ter ere van God schrijven. Ik heb namelijk zo’n gevoel dat ik verder zal komen als ik het voor Hem schrijf en er waarheid mee verkondig, dan dat ik het voor mijn eigen pijn en verdriet zal gebruiken, waar mensen kunnen worden gered.

Zo is Meant To Be dus uiteindelijk ontstaan. Een lied ter ere van God en een lied die gaat over het volledig gaan voor Hem. Niet gebaseerd op menselijke gevoelens, maar gebaseerd op een waarheid en een zekerheid.

Kijk, ik weet dat ik vanaf nu veel meer haat over mij heen zal krijgen. Mensen buiten het geloof zullen denken dat ik gestoord en helemaal in de war ben, waar ondertussen medechristenen het godslastering of gekkenwerk vinden, omdat we leven in een land waar de Geest gedoofd is door de kerk zelf.

Ik ben er erg van bewust dat dit allemaal voor kritiek zal zorgen en dat mensen mij minder en minder morgen. En eerlijk waar, de afgelopen maanden voelt het al alsof ik zowat door de gehele wereld wordt gehaat. In ieder geval voelt het zo in Delft, dat zijn mijn eerlijke gedachten. En vanaf nu zal er alleen maar meer haat en onvriendelijkheid komen, dat weet ik honderd procent zeker. Dat staat immers in het Woord zelf.

Ook als ik over de Geest spreek in mijn eigen jeugdgroep in de kerk, met leden van mijn familie waarvan de meeste gelovigen zijn, of met vele vrienden in het geloof, dan voel ik altijd een lichte spanning. En ik begrijp het enigszins, maar het maakt mij wel een beetje eenzamer, en dat is de keerzijde.

Haat boeit mij niet, ik ben er eenmaal mijn hele leven al aan gewend om een “outcast” te zijn. Maar de eenzaamheid die er af en toe bij komt kijken, dat is wel vaak pijnlijk. En uiteraard heb ik altijd de Heer, maar af en toe is het fijn om ook gewoon een mens naast je te hebben.

Uiteraard is al het werk wat ik doe, of in ieder geval veel ervan ter ere van God. Maar als ik persoonlijk vanuit mijn menselijke kant spreek, zou ik het ook wel op prijs stellen als men ziet dat ik er ben en wat ik doe. Ik schrijf tientallen liedjes, maar weinig zegt iemand iets erover. Ik luister constant, maar weinig spreekt men “mijzelf” aan.

Maar zoals ik al zei, dat is mijn menselijke kant met zijn gevoelens.

Oh en momenteel gaat het erg slecht met mijn moeder. Elk onderzoek wat er tot nu toe is geweest in de afgelopen maanden heeft geen of ongewenste resultaten geleverd. Maar met elk onderzoek wat er komt lijkt het probleem groter te zijn dan we denken. Maar ondanks alles vertrouw ik op de Heer, want Hij heeft zijn weg bereid voor mijn moeder en ik vertrouw daarin.

Dus wat betekent het om te leven?

Om te leven betekent om te lijden. Om de wreedheid van de wereld en zijn duisternis te kennen. Maar daardoorheen mogen we hoop leren te krijgen. En in die hoop mogen wij leven en licht doen verspreiden.

Bedankt voor het lezen,

Prijs de Heer